Χρήστος Τσέκος: Η Χρηστάρα μπορεί να ήξερε όσο μπάσκετ ξέρει ένας θερμοσίφωνας ,αλλά πάντα σε ενέπνεε. Οι πλάτες του με ποσότητες τρίχας κατάτι λιγότερες από μασχάλη κνίτισσας συνηγορούσαν στο brutal physique του, με αποτέλεσμα να μείνει στην Ιστορία ως «ο Τσεκος ο αληταράς». Most memorable moment η απύθμενης μαγκίας προσπάθεια του να καρφώσει μπόστα στον Kemp και το ανάλογης εμβέλειας φυστίκι που ακολούθησε.
μόνιμα κολλημένο στη φάτσα του και μαλλί-φλοκάτη, ο Θεός δεν εδώσε ούτε μισή ευκαιρία στον Βασιλάκη. Οταν δεν έκανε φάουλ η μάζευε κανά ριμπάουντ χρησίμευε ως σάκος του μπόξ για κάθε προπονητή του.
Βασίλης Σούλης: Το ότι ο Βασίλης κατάφερε να φορέσει τη φανέλα με το εθνόσημο είναι η ζωντανή απόδειξη οτι σ’αυτή τη ζωή impossible is nothing.
Ευθύμης Μπακατσιάς: Αυτί-δορυφορικό πιάτο, τρίποντο ούτε σε προπόνηση, ο Θύμιος ήταν και είναι το επίσημο inside joke του ελληνικού μπάσκετ. Αν και όποτε θυμάμαι έκεινο το σλάλομ με την Αμερικη ακόμα ανατριάζω…
Μηνας Γκεκος: Ενας μπασκετμπολίστας παγιδευμένος στο σώμα εφοριακού , ο Μηνας έδωσε νέο νόημα στη λέξη παχουλός. Πάντως παρά της όψη παλαίμαχου και την σωμάτικη διάπλαση Μαμαλάκη, ήταν μεγάλο μπασκετόνι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου